सिंहस्थ- कुसुमाग्रज (कुंभमेळा विशेष )

कुसुमाग्रज नाशिकचे. वर्षांनुवष्रे ते जे पाहत होते, आणि त्यातून जी चीड त्यांच्या मनात साठत गेली, तिचा संयमी उद्रेक त्यांच्या ‘सिंहस्थ’ या कवितेतून (अभंगातून?) व्यक्त झाला आहे. 







प्रवासीपक्षी' काव्यसंग्रहातील "सिंहस्थ" ही कविता..

 व्यर्थ गेला तुका | व्यर्थ ज्ञानेश्वर
संताचे पुकार | वांझ झाले ||

रस्तोरस्ती साठे | बैराग्यांचा ढीग
दंभ शिगोशीग | तुडुंबला ||

बँड वाजविती | सैंयापिया धून
गजाचे आसन | महंतासी ||

भाले खड्ग हाती | नाचती गोसावी
म्हणे वाट यांस पुसावी | अध्यात्माची ||

कोणी एक उभा | एका पायावरी
कोणास पथारी | कंटकांची ||

असे जपीतपी | प्रेक्षकांची आस
रूपयांची रास | पडे पुढे ||

जटा कौपिनांची | क्रीडा आहे जळ
त्यात हो तुंबळ | भाविकांची ||

क्रमांकात होता | गफलत काही ||
जुंपते लढाई | गोसाव्यांची ||

हे साधू नाहतात | साधू जेवतात
साधू विष्ठतात | रस्त्यावरी ||

येथे येती ट्रक | तुपासाखरेचे
टँकर दुधाचे | रिक्त तेथे ||

यांच्या लंगोटीला | झालर मोत्याची
चिलीम सोन्याची | त्यांच्यापाशी ||

येथे शंभराला | लाभतो प्रवेश ||
तेथे लक्षाधीश | फक्त जातो ||

अशी झाली सारी | कौतुकाची मात
गांजाची आयात | टनावारी ||

तुका म्हणे ऐसे | मावेचे मइंद
त्यापाशी गोविंद | नाही नाही ||